Geldgeheim: “Ik voel me schuldig dat we niet op vakantie kunnen”

Naar de buitenwereld lijkt alles normaal. Een gezellig gezin, een fijn rijtjeshuis, kinderen op voetbal en dansles. Maar achter de voordeur draagt Eva (39) een geldgeheim met zich mee dat haar steeds zwaarder valt. Ze voelt zich schuldig tegenover haar man en kinderen, want de reden dat ze al jaren niet op vakantie gaan? Dat is haar schuld. Letterlijk.

Eva, hoe is het zover gekomen?

“Het begon een paar jaar geleden. Ik had toen net mijn contract niet verlengd gekregen en zat opeens zonder inkomen. Mijn man werkte wel, maar zijn salaris was net genoeg om de vaste lasten te betalen. Ik dacht toen: ik los het zelf wel op. Dus ik ging geld lenen, creditcards gebruiken, en heb toen ook een paar dingen op afbetaling gekocht. Eerst waren het kleine bedragen, maar al snel liep het uit de hand.”

“Ik wilde niet afhankelijk zijn, snap je? Niet de vrouw zijn die om geld moest vragen. Dus ik hield het voor mezelf. Tot ik op een dag gewoon niet meer wist hoe ik het bij elkaar moest houden.”

Heeft je man niets gemerkt?

“Nee, en dat is misschien nog wel het ergste. Ik heb heel lang alles verborgen. Ik opende de post voordat hij thuiskwam, gebruikte een apart e-mailadres voor aanmaningen en loste af met geld van het kindgebonden budget en toeslagen. Alles om de schijn op te houden. Hij dacht dat ik gewoon wat minder werkte en dat we zuinig deden. En dat deden we ook, maar om een heel andere reden dan hij dacht.”

Wanneer begon het door te dringen dat het uit de hand liep?

“Toen de zomer eraan kwam. De kinderen begonnen te vragen waar we heen zouden gaan op vakantie. Ik wist het gewoon niet. We konden nergens heen. Elk jaar verzon ik weer een reden: papa kon geen vrij krijgen, de hond kon niet mee, het was te warm, noem maar op. Maar eigenlijk was er gewoon geen geld.”

“We zijn nu al vier jaar niet op vakantie geweest. Geen weekendjes weg, geen uitstapjes naar een vakantiepark. Zelfs dagjes pretpark zijn zeldzaam geworden. En dat komt allemaal door de schulden die ik heb opgebouwd en nog steeds aan het afbetalen ben.”

Weet je man het inmiddels?

“Ja, sinds vorig jaar. Ik kon het niet meer volhouden. De stress vrat me op en ik merkte dat ik steeds stiller werd. Op een avond heb ik alles op tafel gelegd. Alle schulden, alle brieven, alles wat ik zolang verborgen had gehouden. Hij was boos. Teleurgesteld. Maar ook verdrietig. Vooral omdat ik het zolang alleen had gedragen.”

“Hij heeft me gelukkig niet laten vallen. We hebben samen een budgetplan gemaakt, hulp gezocht bij een schuldhulpverlener en alles inzichtelijk gemaakt. Maar het gevoel dat ik mijn gezin iets ontnomen heb, dat blijft.”

Hoe voel je je daar nu over?

“Schuldig. Vooral tegenover de kinderen. Als ik zie hoe hun vriendjes naar Frankrijk gaan of met het vliegtuig op vakantie, dan breekt mijn hart wel een beetje. Ze zeggen gelukkig nooit iets ergs, maar ik weet dat ze het jammer vinden. En mijn man… hij is begripvol, maar ik zie ook dat hij ernaar verlangt. Om gewoon even weg te zijn en even te kunnen ademhalen.”

Wat hoop je voor de toekomst?

“Dat we er over een paar jaar weer bovenop zijn. Dat we kunnen sparen voor een simpele vakantie, desnoods een huisje in Drenthe, met spelletjes op tafel en pannenkoeken als avondeten. Gewoon samen zijn, zonder zorgen. En dat ik dan niet meer alleen denk aan wat ik fout heb gedaan, maar vooral aan hoe we het samen hebben opgelost.”

*Eva is niet haar echte naam. Haar identiteit is bekend bij de redactie.

Jouw geldgeheim

Heb jij ook een bijzonder geldverhaal? Neem dan contact op met interview@onebrokegirl.nl om jouw verhaal (indien gewenst anoniem) te delen met de lezers van One Broke Girl.

Disclaimer

In dit artikel worden affiliate links gebruikt. Hiervoor ontvangt One Broke Girl soms een vergoeding. Jij betaalt niets extra.