Iedereen heeft wel een geldgeheim dat zelden verteld wordt. Soms uit schaamte, soms om de lieve vrede te bewaren. In dit openhartige interview vertelt Maaike (32) waarom ze elke maand een paar honderd euro van haar ouders krijgt en waarom haar zus daar niets van mag weten.
Maaike, bedankt dat je je verhaal met ons wilt delen. Kun je vertellen hoe dit allemaal begonnen is?
“Natuurlijk. Het begon zo’n drie jaar geleden. Mijn relatie liep op de klippen, ik zat ineens alleen met een huurhuis, vaste lasten, en een parttimebaan in het onderwijs. Ik kon het financieel gewoon niet meer rond krijgen. Toen hebben mijn ouders voorgesteld om me tijdelijk te helpen. Ze gaven me toen 250 euro per maand. En dat is eigenlijk nooit meer gestopt.”
Begrijpelijk in die situatie. Maar je zegt dat het nog steeds doorgaat. Waarom?
“Dat is precies het lastige. Mijn financiële situatie is sindsdien wel wat verbeterd, maar ik red het nog steeds nét niet. De huur is omhoog gegaan, boodschappen zijn duurder geworden en mijn salaris is niet echt meegegroeid. Mijn ouders zeggen steeds: “Het is oké, we helpen je graag.” En daar ben ik echt dankbaar voor. Maar… het voelt dubbel. Mijn zus weet er namelijk niks van.”
Waarom hebben jullie besloten om het geheim te houden voor je zus?
“Mijn moeder zei het eigenlijk als eerste: “Laten we dit maar onder ons houden.” Mijn zus, Eva, is erg zelfstandig. Ze werkt hard, spaart veel en zou waarschijnlijk vinden dat ik gewoon meer uren moet werken of zuiniger moet leven. En misschien heeft ze daar ook wel een punt. Maar de situatie is niet zwart-wit. Als ze dit zou weten, zou ze zich denk ik buitengesloten of zelfs oneerlijk behandeld voelen.”
Dat klinkt als een emotioneel dilemma. Hoe voelt het voor jou?
“Schuldgevoel. Absoluut. Elke keer als ik haar zie, denk ik: ‘Als je eens wist…’ Maar tegelijk voel ik me afhankelijk en ook een beetje gevangen. Ik wil mijn ouders niet teleurstellen door ‘nee’ te zeggen tegen hun hulp, maar ik wil ook eerlijk zijn tegenover mijn zus. Die spagaat is slopend.”
Heb je overwogen om het Eva toch te vertellen?
“Jazeker. Maar ik durf het gewoon niet goed. Wat als het onze band beschadigt? Of als ze boos wordt op onze ouders? Aan de andere kant: soms denk ik ook dat ze recht heeft op die waarheid. We zijn allebei volwassen. En eerlijk is eerlijk: als het andersom was geweest, had ík het misschien ook willen weten.”
Wat zou je willen dat mensen begrijpen over financiële hulp van ouders als volwassene?
“Dat het complexer is dan het lijkt. Het is makkelijk om te zeggen: “Je moet gewoon je eigen boontjes doppen.” Maar niet iedereen start op hetzelfde punt, en sommige mensen krijgen gewoon meer steun. En weet je? Dat hoeft geen schande te zijn. Zolang het open en eerlijk gebeurt. Alleen… daar schort het bij mij nu juist aan.”
Heb je tips voor mensen in een soortgelijke situatie?
“Als ik mensen in een soortgelijke situatie één ding mag meegeven, dan is het dit: maak het bespreekbaar met je ouders. Vraag je samen af of de hulp die je krijgt tijdelijk is of structureel en wat daar dan tegenover staat. Is het een schenking, een lening, of gewoon uit liefde? Spreek dat hardop uit, zodat er later geen verwarring ontstaat.
Het helpt ook om dingen op papier te zetten, zelfs al is het maar informeel. Dat geeft duidelijkheid en voorkomt scheve gezichten binnen de familie. Tegelijkertijd is het belangrijk dat je blijft werken aan je eigen financiële onafhankelijkheid. Ik ben zelf bijvoorbeeld begonnen met het verkopen van kleding via Vinted en ik ben een cursus over side hustles aan het volgen. Het zijn kleine stappen, maar elke euro telt.
En als laatste: wees eerlijk, ook als dat ongemakkelijk is. Geheimen hebben de neiging om steeds zwaarder te wegen naarmate de tijd verstrijkt. Dus hoe eerder je er open over durft te zijn, hoe beter. Voor jezelf én voor je relaties”.
Hoe zie je de toekomst? Wat wil je veranderen?
“Ik wil stoppen met afhankelijk zijn. Niet omdat ik ondankbaar ben, maar omdat ik sterker wil worden. Ik werk nu aan een plan om binnen een jaar zonder die hulp rond te komen. En misschien, als ik dat bereikt heb, vertel ik het Eva alsnog. Niet als bekentenis, maar als eerlijk verhaal. Want uiteindelijk wil ik geen geheimen meer.”
Wat zou je tegen andere lezers willen zeggen die zich misschien in jouw verhaal herkennen?
“Schaam je niet. Echt niet. Het is oké om hulp te krijgen, zolang je eerlijk blijft tegenover jezelf. Maar blijf niet hangen in afhankelijkheid. Gebruik de hulp als springplank, niet als vangnet. En als je twijfelt over het delen van een geheim: vraag je af wat je zelf zou willen weten als je in de schoenen van de ander stond.”
*Maaike is niet haar echte naam. Haar identiteit is bekend bij de redactie.
Jouw geldgeheim
Heb jij ook een bijzonder geldverhaal? Neem dan contact op met interview@onebrokegirl.nl om jouw verhaal (indien gewenst anoniem) te delen met de lezers van One Broke Girl.
Disclaimer
In dit artikel worden affiliate links gebruikt. Hiervoor ontvangt One Broke Girl soms een vergoeding. Jij betaalt niets extra.
