Laura (38) woont in Haarlem en werkte jarenlang als marketingmanager bij een groot bureau. Een hoge functie, goed salaris, veel verantwoordelijkheid; het type baan waar je trots op mag zijn. Maar begin dit jaar veranderde alles: ze werd plotseling ontslagen. Wat ze daarna deed? Ze vertelde het niemand. In plaats daarvan houdt ze de schijn op dat ze nog steeds fulltime werkt. In dit openhartige interview deelt Laura haar geldgeheim, waarom ze liegt over haar werkstatus én wat het met haar doet. Een eerlijk verhaal over schaamte en verwachtingen.
Vertel eens, Laura: wat is jouw geldgeheim?
“Ik lieg over het feit dat ik geen baan meer heb. Ik ben begin dit jaar ontslagen, vrij onverwacht. En hoewel ik er financieel nog prima bij zit, ik had een goede buffer en krijg WW, vertel ik het niemand. Mijn familie denkt dat ik nog steeds fulltime werk bij het marketingbureau waar ik tot januari zat.”
Waarom vertel je het niet? Wat houdt je tegen?
“Schaamte. En trots. Ik had een hele mooie functie, goed salaris, fijne collega’s. Dat beeld is moeilijk los te laten. Ik ben bang dat mensen me anders gaan zien. Alsof ik heb gefaald. Vooral mijn ouders en vrienden in mijn omgeving, die nog allemaal “gewoon” werken en carrière maken. Ik voel me dan ineens de uitzondering. Dus zeg ik dat ik het ‘druk heb op werk’, dat het ‘een hectische periode is’, je kent het wel.”
Wat doet dat met je, het verzwijgen van je situatie?
“Het vreet aan me. Vooral mentaal. Elke keer als iemand vraagt “hoe is het op werk?”, moet ik improviseren. Ik verzin zelfs vergaderingen of campagnes waar ik zogenaamd aan werk. Dat is vermoeiend. Soms heb ik het gevoel dat ik een dubbelleven leid.
Maar het ergste is misschien wel dat ik mezelf in de weg zit. Ik kan niet eerlijk zijn over de vrijheid die ik nu eigenlijk heb, of over de twijfels die ik heb over mijn volgende stap. Want dan zou ik moeten toegeven dat ik niet meer werk.”
Heb je overwogen om het gewoon te vertellen?
“Ja, zeker. Sterker nog: ik wíl het eigenlijk wel vertellen. Maar ik merk dat ik wacht op het moment dat ik alweer iets nieuws heb, zodat ik het ‘positief’ kan brengen. Zo van: “Ik ben daar gestopt, en nu ga ik dit doen. Maar zolang ik dat nieuwe nog niet heb, blijf ik doen alsof. Het voelt veiliger.”
Wat zou er gebeuren als je het wel vertelde, denk je?
“Waarschijnlijk… niets ernstigs. Misschien zouden mensen even schrikken of vragen stellen, maar ik vermoed dat ze me uiteindelijk juist zouden steunen. Toch zit er een soort blokkade in mij. Het voelt alsof ik mijn waarde ontleen aan mijn werk. Geen baan hebben voelt dan als ‘minder waard zijn’. Terwijl ik rationeel weet dat dat onzin is.”
Hoe ga je financieel om met deze situatie?
“Gelukkig had ik een spaarbuffer en ik ontvang nu een WW-uitkering. Daardoor red ik het prima. Ik ben niet aan het overleven, maar ik kijk wel kritisch naar mijn uitgaven. Geen impulsaankopen meer en ik stel grotere uitgaven even uit.
Wel heb ik bewust gekozen om niet direct weer te solliciteren. Ik wilde eerst voelen: wat wil ik nou écht? Misschien zelfs iets voor mezelf beginnen. Dus ik gebruik deze tijd om dat te onderzoeken, in stilte, want niemand weet ervan.”
Wat zou je tegen iemand zeggen die in een soortgelijke situatie zit?
“Ten eerste: je bent niet alleen. Echt niet. Er zijn zóveel mensen die hun baan verliezen of stoppen met werken (om allerlei redenen) maar er niet open over durven zijn. Het zegt niets over je waarde als persoon. Sterker nog: het vraagt moed om met onzekerheid om te gaan. En dat dóe je op dat moment al.
Ten tweede: als jij je verhaal niet vertelt, ga je jezelf beperken. Je mist kansen, gesprekken, steun. Mensen kunnen je alleen helpen als ze weten waar je staat. Dus hoe spannend ook: zoek één iemand in wie je vertrouwen hebt, en vertel het. Gewoon één persoon. Dat lucht op. En nu ik dit zo zeg voor een ander, zou ik eigenlijk mijn eigen advies moeten opvolgen.”
Wat zou je willen dat mensen beter begrijpen over werkloos zijn?
“Dat het niet betekent dat je lui bent, of stuurloos of minder geslaagd. Soms is werkloos zijn juist een moment van bezinning, groei en heroriëntatie. Het leven gaat niet alleen om werk. Maar zolang we dat als maatschappij blijven verheerlijken, blijft het lastig om zonder schaamte te zeggen: “Ik werk even niet.”.
Wat is je volgende stap?
“Ik denk serieus na over een side hustle of iets freelance-achtigs. Iets waarin ik meer autonomie heb. Ik volg online cursussen en probeer te ontdekken wat ik écht leuk vind. Tegelijkertijd wil ik binnenkort het lef hebben om eerlijk te zijn tegen mijn omgeving. Misschien begin ik met dit interview.”
*Laura is niet haar echte naam. Haar echte naam is bij de redactie bekend.
Jouw geldgeheim
Heb jij ook een bijzonder geldverhaal? Neem dan contact op met interview@onebrokegirl.nl om jouw verhaal (indien gewenst anoniem) te delen met de lezers van One Broke Girl.
Disclaimer
In dit artikel worden affiliate links gebruikt. Hiervoor ontvangt One Broke Girl soms een vergoeding. Jij betaalt niets extra.
